Vrijheid, gelijkheid, broederschap

‘Wil je vanavond een film kijken?’ Ik knik enthousiast. Het huis is aan kant, de boodschappen gedaan. Ik heb aan de tv geplakt gezeten tijdens de uitzending van Koningsdag en 10 kilometer hard gelopen om Broer deze maand voor te blijven op de totale afstand. Tijd voor ontspanning. We bepalen allebei een top drie. Het wordt “42” over het leven van Jackie Robinson. Even twijfel ik: we hebben een paar graven bezocht van baseball-spelers toen we in Amerika waren. Ken ik hem daarvan? Maar nee, hij was de eerste gekleurde speler. Ik nestel me op de bank. We zien de strijd in de naoorlogse jaren tussen blank en zwart. Een conflict dat van generatie op generatie is overgegaan, waarbij kinderen hun ouders nadoen zonder het “waarom” te kennen. En de bijna bovenmenselijke inspanning van een jonge neger om kalm te blijven. Langzaam verandert de situatie. En zie je de eerste toenadering binnen het team. Met als eindresultaat het feit dat alle Amerikaanse spelers op 15 april het nummer “42” op hun shirt dragen. ‘Dan zie je geen verschil meer’, had een van z’n collega’s gezegd. Bij de aftiteling ben ik stil. Een prachtige film met een boodschap die vandaag de dag nog steeds actueel is. Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Het lijkt zo voor de hand liggend. Hoe mooi zou het zijn als het bijna 70 jaar later ook logisch is.