Sprookjesachtig

Vrijdag. Mijn collega en ik zitten zoals altijd op een van de zeer gewilde balkonnetjes die over de kantoorhal uitkijken. We hebben traditioneel ‘echt lekkere koffie’ gehaald. En ‘omdat het kan’ een appelflap erbij genomen. We weten allebei dat het een van de laatste echte werkdagen is die we samen doorbrengen. Maar we spreken er zo min mogelijk over: nu nog niet. Ineens zegt ze: ‘Weet je, we waren laatst over jou aan het praten. En toen bedachten we welk sprookjesfiguur het meest overeenkomt met jouw persoonlijkheid.’ Ze heeft gelijk mijn volledige aandacht. Vragend kijk ik haar aan. ‘Eentje dacht aan de prinses op de erwt’, vertelt ze toegeeflijk. ‘Als in “gevoelig” maar ook “in controle”.’ Ze vervolgt met een knipoog ‘En soms een beetje streng!’ Ik schiet in de lach. Ik heb voldoende zelfkennis en kan me er ook alles bij voorstellen. ‘Maar we waren het vooral eens over Liesje, het meisje dat Vrouw Holle helpt. Ze is lief, behulpzaam, doet wat er van haar wordt gevraagd. En gaat dan toch haar eigen weg.’ Daar ben ik even stil van. Wat mooi en lief gezegd. En wat grappig om zo over mij te denken. We bepalen van nog twee collega’s de bijbehorende figuren en het waarom. Dit is zo leuk. Dan zie ik haar vragende blik. Ik denk even na. ‘Natuurlijk is het sterk afhankelijk van de verteller’, reageer ik. ‘Sprookjes van Grimm zijn behoorlijk bloederig en naargeestig. Terwijl Disney van hetzelfde verhaal iets zoets maakt. Maar bij jou denk ik aan Alice in Wonderland. Jij bent voor mij echt een voorbeeld hoe je de wereld tegemoet treedt: open en vol vertrouwen. Wat je ook meemaakt, je blijft jezelf en je gaat door. Geniet van de ervaringen en het mooie aan de mensen die je tegenkomt. En kijkt vooruit naar het volgende avontuur!’ Daar weet zij dan weer even niets op te zeggen. Blij kijken we elkaar aan. Om vervolgens weer aan de slag te gaan: er moet nog wel even gewerkt worden op deze vrijdagmiddag. Die toch nog net iets zonniger oogt dan een kwartiertje geleden!