Lekker lange zondag

Floppy had duidelijke instructies gekregen: alleen als hij heel veel honger had en heel nodig moest, mocht hij me wakker maken. Anders niet. Ik wilde na de heerlijke maar vermoeiende dag gisteren en een wederom razenddrukke week echt uitslapen. Hij had zijn best gedaan. Tot kwart voor 8. Dus ik verzorgde onze hoogbejaarde, belde even met mijn moeder, broer en schoonzusje of de rit naar Oostenrijk voorspoedig verliep en kroop lekker terug naast manlief. Op het moment dat mijn hoofd het kussen raakte, brak buiten de hel los. Zaagmachines, steenboren, opgewekt geroepen aanwijzingen met de nodige decibellen. Horen en zien verging. Op zondagochtend! Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst de politie heb gebeld, maar dit was echt waanzin. De agente aan de telefoon verstond me nauwelijks met al dat kabaal, maar beloofde informatie te achterhalen. Na een kwartiertje belde ze terug. Ze hadden ontheffing in verband met asbestopruiming in het pand een paar deuren verderop. We zouden hierover geinformeerd moeten zijn, maar daar was iets mis gegaan: het regende klachten. Niettemin: ze konden dus geen actie nemen. ‘Ach, mevrouw’, besloot ze haar verhaal, ‘denk maar zo: nu heeft u een lekker lange zondag!’

Familiedag 2008

Een jaar geleden kregen mijn neef en ik de twijfelachtige eer om de familiedag 2008 te organiseren. Onze familie komt eenmaal per jaar, op de trouwdag van mijn grootouders, bij elkaar om samen iets gezelligs te doen. We zijn naar een champignonkwekerij geweest. En naar een struisvogelfarm. Hebben een dierentuin bezocht. En een indoor-golfclinic gevolgd. Ga d’r maar aan staan! We besloten een fotopuzzeltocht uit te zetten. Gingen een paar keer naar Waalwijk om een route uit te zetten en foto’s te maken. Bedachten gemakkelijke en listige vragen voor onderweg. Kregen vakkundige ondersteuning van Kookstudio’Pat’s Kitchen en Wine & Dine Dijk 12 voor de inwendige mens. En het resultaat mocht er zijn! ‘Boven’ zorgde voor prachtig weer. De sfeer was fantastisch. En ook buurtbewoners werden bij onze familiedag betrokken. Politieagenten belden in met het hoofdkantoor om het juiste antwoord op een vraag te Googlen. Een mevrouw op een fiets reed een eindje terug omdat ‘ze het antwoord ineens wel wist’. En de rector van het Moller College kwam naar buiten om de kleintjes wat snoep als extra stimulans te geven. Het was een prachtige dag met een grote gouden strik, waar we met heel veel plezier aan terug zullen denken!

Abraham Jackson

De exacte datum weet ik niet meer. Maar ik was volop aan het puberen. En van het een op het andere moment volledig verkocht. Ik zag een flits van de videoclip ‘Don’t stop ‘till you’ll get enough’ en ik was helemaal idolaat van Michael Jackson. Alles, maar dan ook alles werd uitgeknipt en bewaard in lijvige plakboeken. Ik droeg alleen nog witte sokken. Mijn driejarige nichtje maakte via de walkman onder lichte dwang kennis met zijn muziek. Posters hingen op elk vrij stukje muur van mijn slaapkamer (mijn vader stak een forse stok voor zijn beeltenis op het plafond). Kortom, ik puberde volop. Gelukkig werd ik ouder en bedaarde ik. Ik zong nog steeds met met zijn songs. Maar vond het wel steeds moeilijker om zijn gedrag te vergoeilijken tegenover anderen en mezelf. Terwijl ik deze tekst schrijf, staat de televisie op de achtergrond aan. Een special ter gelegenheid van Michael z’n 50ste verjaardag morgen. Ik geniet weer even net als vroeger. Maar zet dan een andere zender op. I just got enough.

Onbegrensd

We rijden in een Opel Agila. Tot groot verdriet van mijn broer, die dat eigenlijk geen ‘auto’ vindt. Maar sinds manlief een paar jaar geleden zijn stuitje heeft gebroken, voelt hij zich het prettigst in een auto met hoge instap. En het gaat om het vervoersaspect, niet om het uiterlijk. Bovendien zijn we er inmiddels achter, dat ons autootje ongekende mogelijkheden heeft. Een parasol kopen? De achterklep kan gewoon dicht! Twee matrassen mee voor een weekeindje logeren? Geen enkel probleem. Met vier volwassenen, twee honden én bagage terug uit Oostenrijk? Appeltje-eitje! Maar toen ik vanochtend bij de garage was, zag ik een reclame voor een skibox. 320 liter, dus hartstikke handig als je met een volle auto zit. Ook als het een Opel Agila is. De prijs viel mee. Toen ik meer informatie vroeg, schudde de verkoper spijtig zijn hoofd. De níeuwe Opel Agila heeft hier een speciale constructie voor. De oude (lees: 2,5 jaar) variant kan het niet dragen. Helaas. Ik wuifde zijn bezwaren weg. Vorig jaar paste alle medepassagiers, honden en bagage in de auto. Dus ook dit jaar zie ik geen problemen. Toen ik wegliep, riep hij me troostend na: ‘En ach mevrouw, laten we eerlijk zijn. Het is natuurlijk ook géén gezicht, zo’n klein autootje met zo’n grote dakkoffer!’

Recht-vaardig

Vooropgesteld: ik heb geen rechtenstudie gedaan. Noch heb ik verstand van wetgeving, laat staan strafrecht. Ik probeer onder de snelheidslimiet te blijven. En niemand te vermoorden zonder dat er nadrukkelijk sprake is van noodweer. Kortom: ik weet niet waar ik het over heb. Maar de trouwe lezers herinneren zich vast het verschrikkelijke ongeval, dat vlak voor onze deur plaatsvond. Een jongeman zonder rijbewijs met een paar biertjes achter zijn kiezen rijdt in de auto van zijn nietswetende vader naar huis. Het is donker, het is laat, de radio doet moeilijk. Hij heeft niet eens in de gaten dat hij een fietser klem rijdt tegen onze auto, waarbij hij zijn nummerplaat verliest. De rest is geschiedenis. Hij wordt opgepakt door de politie. De fietser wordt met gillende sirenes weggebracht. Volledige dwarslaesie zal hem de rest van zijn leven in een rolstoel plaatsen. Afgelopen week was de uitspraak. De rechter oordeelt dat er geen sprake is van poging tot doodslag. Dat roekeloos rijden hier op zijn plaats is: “Dader heeft een aantal verkeersfouten gemaakt, maar hij hoefde er midden in de nacht met weinig verkeer niet van uit te gaan dat hij zo iemand kon doodrijden. De kans op een aanrijding is dan veel kleiner dan op klaarlichte dag.” Ze veroordeelt hem tot een gevangenisstraf van negen maanden waarvan drie voorwaardelijk en een ontzegging van de rijbevoegdheid van vier jaar. Nogmaals: ik wens de bestuurder geen soortgelijk letsel toe. Hij was er niet op uit om iemands leven te vernietigen. En de fietser reed inderdaad zonder achterlicht. Beiden namen dus een risico. Beiden zijn slachtoffer geworden van het lot. Maar de ‘straf’ is niet in balans. Een fiets is geen partij voor een auto. In mijn beleving is dit dus geen recht-vaardige uitspraak. Een ‘lichtpuntje’: de rechtbank neemt het de dader bijzonder kwalijk dat hij het slachtoffer in hulpeloze toestand heeft achtergelaten. En daar kunnen de betrokkenen het mee doen.

Crisis

Ze waren ervan overtuigd: beter mee verlegen dan om verlegen. Een gewaarschuwd IT-er telt voor twee. En voorzichtigheid is de moeder van de porceleinkast. Wat zijn de gevolgen als er iets ernstigs gebeurt? Zoals totale stroomuitval. Een vliegtuig in de kantoortoren. Brand in de serverruimte. Als het zover is, dan is het te laat om een rampenplan op te stellen. Dus besloten ze om afgelopen weekeinde een drama na te bootsen. Alles even uit. En dan de elektriciteit er weer terug op. Kijken wat er gebeurt. Het goede nieuws: deel 1 is geslaagd. Het slechte nieuws: deel 2 niet. Maar: ze weten nu wat de gevolgen zijn van een ramp. En het is bijna bekend hoe je het vervolgens tot alle tevredenheid oplost. Toch eens uitrekenen wat dat nou kost: een crisisteam oprichten, ’s nachts doorwerken en zoveel medewerkers die een dag lang geen gebruik kunnen maken van Outlook.

Klusvrouw

Een van de geagendeerde klusjes voor afgelopen weekeinde was het repareren van de vensterbank in de keuken. Laatst leunde ik erop toen ik naar het hoger gelegen dakterras wilde. En liet prompt een diepe afdruk in de verf achter: het hout was aan het verrotten. Ik kocht een nieuw houten plankje, dat ik eroverheen wilde lijmen. Maar de verkoper raadde het met klem af: beter al het rotte hout weghalen, anders gaat het proces eronder gewoon door. Ik hoefde niet eens zo heel hard mijn best te doen: het materiaal viel in mijn handen uit elkaar. Met hamer en beitel gewapend sloopte ik alles tot in de verste uithoeken weg. En zag toen de oorzaak: de afdichtkit onder het raamkozijn was weggesleten. Regenwater kon zo naar binnen. Na nogmaals de doe-het-zelf-winkel te hebben bezocht, vulde ik de ruimte onder het kozijn eerst op met snelcement. Vervolgens bevestigde ik een met primer voorbehandeld stuk MDF. Een Trespa-afdekplaat werd met montagekit vastgezet. En tot slot werden de kieren met kneedbaar hout gedicht. Als het weer straks verbetert, wordt de buitenkant met zuurvrij siliconenkit behandeld. Klaar is Klara. Mijn vader was vroeger meubelmaker. Hij zou met recht trots op me zijn geweest als hij het eindresultaat had gezien. Net als ikzelf!

Nog een paar dagen …

Met ingang van 2008 worden mijn vrije uren door de werkgever op een andere manier berekend. Ik zal jullie niet vermoeien met de details. Maar het komt er min of meer op neer, dat ik elke maand minstens een dag verlof op moet nemen. Nu is dat normaal gesproken geen enkel probleem. We krijgen er op jaarbasis ruim voldoende. En manlief bedacht dat het nog leuker zou zijn om samen van de kantoorloze dag te genieten. Dus werd er begin dit jaar elke maand een dag als ATV bestempeld. We gingen een lang weekeinde naar Lille. Een dagje naar de sauna. Shoppen in Amsterdam. En komende vrijdag doen we niets. Omdat het zo druk is geweest de afgelopen weken. Nou ja, niets. Op het Barbapapa-schoolbord in de keuken staan de volgende klusjes genoteerd: vensterbank repareren. Buitenmuur en balkondeuren verven. Tuinmeubelen in de olie zetten. Auto wassen en nalopen op bandenspanning en ruitenwisservloeistof. Shampoodispenser kopen en in de douche monteren. Nog een paar dagen … Dan mogen we gelukkig weer aan het werk!

Spreekwoordelijk

Het meest interessante onderdeel van communicatie vind ik toch wel de combinatie boodschap en doelgroep. Je hebt een boodschap die je aan een bepaalde groep mensen kenbaar wilt maken. Je weet wat je wilt vertellen. Maar de toonzetting, de woordkeuze, de kern, alles draait rondom je doelgroep. Gaat het om geïnteresseerde mensen? Of heerst er een achterdochtige sfeer? Moet je ze meekrijgen? Of zwaar inhoudelijk informeren? Ik maak graag gebruik van spreekwoorden en gezegden. Maar ook daar moet je voorzichtig mee zijn. Niet iedereen snapt gelijk wie je met Petje Pitamientje bedoelt. Of kent de weg naar Hameln. Terwijl ik zit te zwoegen op een zakelijke tekst, besluit Floppy me te helpen. ‘Wat vind je van to kluif or not to kluif? Ik ken de vraag en het antwoord! Of ore et kluif. Dat is ook een goeie. Om nog maar niet te spreken van Beter een kluif in je bek dan tien in de trommel. En de kluif valt niet ver van de hond!’ Zoals ik al zei: het gaat niet alleen om de boodschap. Die is meestal duidelijk genoeg. Het hangt er maar net vanaf wie je doelgroep is.

Overstekend klein wild

De renovatie van onze straat is in volle gang. Deel een is op een stoeptegel na afgerond. Dan schuiven ze 100 meter op voor de volgende fase. En uiteindelijk, eind september, zijn wij aan de beurt. Wordt onze stoep tijdelijk 60 cm breed. Niettemin wordt er nu al de hele dag druk voor onze deur gegraven. Schema’s gemaakt van leidingen en bekabeling. En vervolgens gaat er een meneer met zo’n trilapparaat overheen om de boel weer netjes achter te laten. Ik onderga vanaf mijn thuiswerkplek gelaten het kabaal. Dan zie ik vanuit mijn ooghoek ineens een beweging in de slaapkamer. Een muis steekt over van het nachtkastje naar het toilet op de gang. Hij schrikt van mijn beweging en rent terug. Ach, misschien moest hij nodig. Of was hij het gedreun van zijn huisje in de duivenvoerzak bij de dierenwinkel hiernaast hartstikke beu. Gelukkig ben ik niet bang van overstekend klein wild. En was er geen spoor meer van hem te bekennen na wat gerammel met laatjes en deuren. Opgeruimd staat netjes. En niet vergeten: straks een richtingaanwijzer naar het mobiele toilet van de bouwvakkers hier op de hoek neer te zetten.