Koude Cola

Ineens wordt alles donker. Ik red het nog net naar het bankje in de buitenlucht en zak voorover. Dan voel ik een arm om me heen. Manlief vraagt zachtjes of het gaat. Ik schud ‘nee’. Weer klinkt een stem: “Ik hoor dat jullie vandaag 37 kilometer hebben gelopen in deze kou. Binnen is het erg warm. Dit kan een logische reactie zijn. Voel je je misselijk?” Ik schud ‘ja’. “Ik ben doktersassistente”, vervolgt de stem. “Het klinkt misschien gek, maar een glas cola kan je helpen.” Even later neem ik een slokje ijskoude cola. Als het glas leeg is, voel ik me inderdaad een stuk prettiger. Ik denk terug aan een advies dat Peter, kelner in ons wintersporthotel, me 25 jaar geleden gaf. Ook toen voelde ik me niet prettig en adviseerde hij een glas cola, zonder prik. Op mijn vraag of ze dat soms standaard op de drankenlijst hadden staan, lachte hij: “Ik heb als een idioot staan roeren, totdat de prik eraf was!” Als ik weer stevig genoeg sta, nemen Manlief en ik toch maar afscheid van onze vrienden en een kwartier later lig ik lekker in mijn eigen bed. Trainen voor de Vierdaagse: je doet het jezelf aan. Geen geldig excuus. Maar ik zorg niettemin toch maar dat ik volgende keer cola in huis heb, gewoon voor het geval dat.

‘s Nachts is toch wel andere koek

In gesprek met Bart Snel

“Eigenlijk was het eenmalig bedoeld”, vertelt Bart. “Mijn broer appte dat hij mee deed aan de Nacht van de Vluchteling. Ik had er nog nooit van gehoord. En toen ik me erin verdiepte, suggereerde mijn vrouw dat het wellicht leuk was om samen met mijn broer te lopen. Weer eens een ander soort bonding dan de normale familiebijeenkomsten.” Hij lacht. “Toen bleek dat mijn broer zich samen met collega’s had ingeschreven voor ‘Utrecht-Utrecht’, rondom zijn woonplaats. Dat sprak me niet aan. Vluchtelingen lopen ook niet van Aleppo naar Aleppo. Van Rotterdam naar Den Haag lopen maakte meer indruk. Dus besloot ik om dan maar in mijn eentje te gaan.”

Doorstappen

“Het was een stevige uitdaging. Ik had een paar jaar eerder de Vierdaagse succesvol afgerond. Maar dit is ’s nachts. Dat is echt andere koek. Het verschil met Nijmegen was vooral ook het aantal deelnemers. In plaats van een enorme sliert wandelaars zover als je kunt kijken, zie je hier vaak uren geen mens. En moet je ook de route zelf dus goed in de gaten houden. Ik heb eindeloos veel podcasts geluisterd. Regelmatig afgewisseld met een stevig marsnummer. “Walk this way” van Aerosmith was mijn grote favoriet: een heerlijke doorstapper. Mijn vrouw stond me bij de finish op te wachten. Ze heeft me daarna de laatste meters naar de auto geloodst: ik was echt óp! Maar het was het waard. 

Bijzondere route

“Eenmalig dus. Totdat ik zag dat er dit jaar een bijzonder route was. De route Kamp Westerbork-Groningen. Over symboliek gesproken. Hoeveel van de ‘bewoners’ dachten in die tijd dagelijks aan vluchten? Of wisten dat ze nooit meer konden vluchten. Hier kan en wil ik me opnieuw voor inzetten. Ik doe het voor de beleving, maar bovenal voor het goede doel. Vluchtelingen hebben geen keuze: voor hen is vluchten de enige mogelijkheid om te overleven. Ik probeer mezelf in hun positie te plaatsen maar ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn. Ik kies ervoor om hen op mijn manier te helpen: door aandacht te vragen voor De Nacht van de Vluchteling, door mezelf niet te ontzien op het gebied van inzet, en door zoveel mogelijk geld op te halen voor noodhulp.”

Loop voor Leven

Wil je Bart sponsoren? Heel graag! Dat kan anoniem of op naam via https://www.nachtvandevluchteling.nl/actie/bart-snel. Dank je wel.

*update*

Helaas is door bedreiging en intimidatie door de organisatie besloten deze editie af te gelasten. De veiligheid van de deelnemers kan niet worden gewaarborgd. Terecht besluit maar triest! Bart heeft besloten om geen alternatief te zoeken. Eventuele gedoneerde bedragen kunnen door hem worden teruggestort. Neem in dat geval contact met ons op.