De laatste dag van dit bezoek. We besluiten ons wat meer te verdiepen in de historie van Zweden. En waar beter dan in het Statelijk Historisch Museum. Buiten is het ijzig koud: een paar graden onder nul. Maar wel met de zon in een strakblauwe lucht. We wandelen wat af deze dagen. De tentoonstelling begint bij de prehistorie en eindigt zo’n beetje bij het nu. Er zijn een aantal interactieve onderdelen waar zowel jong als oud zich vermaakt. Als we uitgekeken zijn, lopen we terug naar het hotel. Onderweg kopen we een broodje bij een Zweedse bakker. Het is druk. Een oudere heer hoort ons praten en wenst ons in het Duits een fijne dag toe. Terug in het hotel gespen we onze koffers om: de juiste afmetingen voor handbagage met zowel wieltjes als rugbanden. De bus brengt ons naar het vliegveld waar we onze laatste Kronen besteden, terwijl we wachten op het boarden. De vlucht is volgeboekt en het is een behoorlijk gepuzzel met de handbagage. Als iedereen zit, vertelt de captain dat we door het slechte weer in Nederland nog niet mogen vertrekken. En als we eindelijk vliegen, mogen we niet landen! Het cabinepersoneel maakt het er beste van. Een van hen heeft veel interesse in mijn nieuwe boek: “Met KLM de wereld rond”. Als we eindelijk op Nederlandse bodem staan, blijkt Schiphol een chaos: heel veel vertraagde en geannuleerde vluchten. Het duurt nog een uur voordat we in de auto zitten. Nog steeds blij. Want wat was dit løk!
Zodra mijn ogen een beetje open zijn, pak ik mijn telefoon, terwijl ik zachtjes ‘Lang zal ze leven’ voor mezelf zing. Naast me hoor ik een slaperig gemompelde echo. De eerste verjaardagswensen staan al op social media en diverse apps. Løk, zo løk! We ontbijten met allerlei heerlijkheden en dan mag ik de meegegeven cadeautjes en kaarten uitpakken. Nog løker! Op de hotelkamer bel ik beide moeders om me van harte te laten feliciteren. We trekken onze jassen aan: al shoppend lopen we naar het Vasa-museum. Ik krijg een prachtige Zweeds wollen trui van Manlief en dan stappen we het museum binnen. Meteen valt mijn mond open: het schip is gigantisch! Je krijgt een heel ander beeld als je er bijna letterlijk bovenop staat. We kijken onze ogen uit. Dan is het tijd om de gids op te zoeken voor een wandeling in het oude stadscentrum. Een aardige jongen die uit Duitsland komt, in Londen heeft gestudeerd en nu een Zweedse vriendin heeft. Heel interessant om de geschiedenis van Zweden uit zijn mond te horen. Aan het eind van de tour zingt de hele groep ‘Happy Birthday’: geweldig! We lopen naar een English Bookstore die helaas net gesloten blijkt te zijn. En keren dan te voet terug naar het hotel: de training voor de Vierdaagse is ook gelijk in the pocket. Het Hard Rock Café ligt op 400 meter afstand. Minder groot dan we gewend zijn, maar we laten het ons smaken. Het toetje wordt door vier zingende medewerkers gebracht: ‘Lang zal ze leven’ in het Zweeds is een primeur! Ik krijg een stevige knuffel van de manager en ik glunder. Als we in de hotelbar nog een laatste drankje pakken, kijk ik Manlief blij aan: “Wat was dit een geweldige verjaardag. Dank je wel!”
“Wiens idee was dit?!?” vraag ik me af als om half vijf ’s ochtends de wekker gaat. “Mijn idee en het is gewoonweg briljant!” denk ik als we een paar uur later Stockholm binnen rijden. En die gedachte herhaalt zich vandaag een aantal keer. Mijn traditioneel over een aantal dagen uitgesmeerde verjaardag vier ik dit jaar samen met Manlief in deze prachtige stad. En we genieten volop. Het hotel heeft een upgrade geregeld naar een fantastische junior-suite, het kraanwater is (op dat van IJsland na) spectaculair lekker, de stadsbibliotheek is overweldigend indrukwekkend en het ABBA-museum hilarisch leuk. En dat is een impressie van pas het eerste gedeelte! Het weer is redelijk: bewolkt, beetje miezerig af en toe en een paar graden boven nul. Prima te doen dus. We hebben voor het avondeten afgesproken met mijn neef en zijn vrouw. Het door hem geadviseerde restaurant is een topper: 120 soorten bier, 80 soorten whiskey en uiteraard naast allerlei andere heerlijkheden de alom befaamde Zweedse gehaktballetjes. We kletsen jaren bij in afwisselend Engels, Nederlands en voor ons onverstaanbaar Zweeds. En als we na veel te snel omgevlogen uren naar buiten lopen, kan ik een vreugdekreet niet onderdrukken: het sneeuwt!!! Mijn neef biedt galant een lift aan naar het hotel, maar daar is geen denken aan! We gaan lopen! Een half uur later schiet de (toevallig Nederlands sprekende) receptioniste in de lach bij het zien van onze enthousiaste entree. We proosten met een afsluitend kopje koffie in de hotelbar en storten dan zeer tevreden in ons hemelbed. Dromend van nog twee dagen.
Ze zitten overal. Ik zie pootjes, staartjes, flapperende oortjes, waar ik ook kijk. Voel warme lijfjes en scherpe tandjes. En ze zijn razendsnel! Ik probeer foto’s te maken, wel 80 keer, maar elk beeld is bewogen. Ze zijn zo blij, dat het aanstekelijk werkt. Mij beschouwen ze als één grote speeltuin. Mijn veters, mijn broekspijpen, mijn armband en mijn haar: alles vinden ze leuk, leuker, leukst. Ik ben samen met onze vriend op bezoek bij de fokker van Darwin. Er is weer een nieuwe nestje en het is goed voor jonge hondjes om de eerste periode van hun leven zoveel mogelijk verschillende indrukken te krijgen. Worden ze groot en sterk van. En dus kom ik Puppy Knuffelen. En smelt ter plekke. “Je laat je portemonnee thuis!” had Manlief semi-serieus maar niettemin nadrukkelijk gezegd. Maar tegen zoveel enthousiasme kan niemand opgewassen zijn, toch?! Dus ik knuffel en knuffel en knuffel nog een keertje. Te snel worden ze moe: de een na de ander valt in slaap. Nu maak ik wel prachtige scherpe foto’s. En help daarna mee ze naar hun mandjes te brengen. Als we aan de koffie zitten, duikt er ineens een beagle onder mijn arm door op schoot en kruipt gezellig tegen me aan. Herkenbaar! Thuis heb ik er eentje die precies hetzelfde doet. Het blijkt een dochter van Darwin’s zusje te zijn: leuk. Ook die is verleidelijk mooi en lief en warm en zacht en aantrekkelijk. Ik zucht onhoorbaar. Of bijna dan. Want onze vriend kijkt me aan en zegt zachtjes: “Ik heb mijn creditcard wel bij me. En ik schiet het met plezier even voor!”
