Bram

“Makkemaaie?” In eerste instantie versta ik het jochie niet eens, maar Darwin begrijpt het uitgestoken handje en gaat gewillig zitten om geknuffeld te worden. Hij heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mensen, met z’n open blik en fluweelzachte bruine oren. “Dag Bram!”, zegt hij vrolijk. “Nee, dit is Bram niet”, reageert de bijbehorende vader. En mij vervolgens mij verontschuldigend aankijkend: “Mijn moeder heeft ook een Beagle en die lijkt er wel veel op inderdaad.” Ik informeer naar de fokker: de Roepertjes hebben een nadrukkelijke gelijkenis. Maar daar heeft hij geen antwoord op, zijn kennis reikt niet verder dan het ras. In de tussentijd heeft het jongetje zijn armen om de nek van Darwin geslagen die het allemaal gemoedelijk over zich heen laat komen. Dan vindt de vader het genoeg: ze moeten verder. Nog een laatste knuffel, een kroel en dan lopen we in tegenovergestelde richting verder als ik hem hoor zeggen: “Dat was dus echt wel Bram!”

Een kopje koffie

“Welkom bij de one-man show!” begroet de medewerker van Starbucks mij vrolijk. Ik lach terug, me al verheugend op de kop koffie-to-go waarop ik mezelf trakteer vanochtend. Terwijl hij de bestelling noteert en bereidt, vertelt hij dat z’n collega onderweg is en dat hij tot dat moment de zaak voor zichzelf heeft. “En voor jou”, voegt hij eraan toe. “Hoewel, je maakt het me niet echt moeilijk met je keuze. Ik ken zoveel heerlijke combinaties. Het is een hobby!” Ik heb hem nog niet eerder gezien, terwijl ik hier regelmatig even stop. “Werk je hier komende donderdag?” Hij knikt enthousiast. “Dan mag je vast nadenken over een spectaculair drankje. Ik meld me hier op ongeveer dezelfde tijd.” Hij vindt het geweldig en stelt gelijk een paar vragen: “zoetekauw? ✅ Gember? ✅ Straf? ❌ Echte fan? ✅” Dan overhandigt hij me mijn koffie en wenst me een fijne dag. “Tot donderdag!” Ik zwaai ten afscheid. Benieuwd wat hij voor me gaat bedenken. Het wordt sowieso een feestje!