Tompouce

Ter gelegenheid van de voetbalwedstrijd had ik voor ons allebei een tompouce gekocht. Zo’n speciale met oranje glazuur. Verlekkerd vielen we erop aan. We splitsten hem eerst op in twee delen, want zo’n schuitje in één keer je mond in schuiven levert gegarandeerd problemen op. Maar tot mijn verbazing begon mijn Aanstaande eerst aan de bovenkant, terwijl ik juist van de onderkant een hap nam. Wat bleek: hij wilde het lekkerste het eerst, waar ik dat juist voor het laatst bewaarde! Hoezo persoonlijke voorkeur?! Maar goed, eind van het liedje was dat Nederland won en de tompoucen in totaliteit heerlijk hadden gesmaakt! En vanavond gaan we voor de ‘herhaling’!

Huwelijksaankondiging

Zo’n beetje alles staat deze dagen in het teken van onze bruiloft. Hoewel het een vreemd idee blijft om zoveel zaken al een jaar vantevoren te moeten regelen, komt er veel meer bij kijken dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik had eigenlijk de hele bruiloft wel zo’n beetje in mijn hoofd, maar geen idee van de benodigde details. Het merendeel is nu opgepakt, slechts een paar onderdelen zijn nog onderwerp van zoekacties en nadere bestudering. En bij zo’n zoekactie stuitte ik op ‘de bruidsgids’. Hier kun je je eigen huwelijksaankondiging plaatsen en de link toesturen aan vrienden en familie. Natuurlijk liet ik me dat geen twee keer zeggen. Dus als je het hele verhaal nog eens wilt lezen of het conceptprogramma wilt bekijken, ga gerust je gang!

Poep

Mijn schoonouders hadden een lekkage in de meterkast. Ze hadden alles onderzocht, maar konden het euvel niet vinden. En het stonk. Dus werd er een expert bijgehaald. Die ‘groef’ een gat op zolder en ontdekte dat de kruipruimte was gekraakt door een paar zwerfkatten. Ze hadden het zich niet alleen gemakkelijk gemaakt in het isolatiemateriaal, maar gebruikte het ook als openbaar toilet. En een deel daarvan was dus in de meterkast gelekt. Dit verhaal bracht ons tijdens de familiedag op de tentoonstelling in Ouwehands Dierenpark over poep. Alle poep die in de dierentuin dagelijks te vinden is, werd toegelicht. Iemand vond dat poep van hooi-eters minder sterk stonk dan poep van vleeseters, zoals leeuwen en honden. Maar een diersoort stond onbedreigd op de eerste plaats wat nare luchtjes betreft: de kat. Daar was iedereen het ook zonder bezoek aan de zolder over eens.

Blonde tornado

Over een paar weken genieten we weer heerlijk van de Zuid-Franse zon boven het huis van mijn schoonouders. Het is een jaarlijks terugkerende traditie dat de hele familie zich daar verzameld, inclusief honden. En dus hebben we Floppy afgelopen week weer zijn Coupe de France laten aanmeten. Oftewel: heel kort. Hij ziet er niet meer zo lekker wollig en lief uit, maar hij voelt zich fantastisch. Ondanks zijn 12 jaren dendert hij door het huis, rent achter alles dat maar lijkt te bewegen aan en gedraagt zich als een puberhond: wars van alle regeltjes. Vorig jaar maten we dagelijks temperaturen van 35 graden en hoger in de Provence en was hij maar wat blij met z’n korte vacht. En op dit moment is het er alweer 30 graden, dus geen overbodige luxe. Toch moeten we er wel een beetje aan wennen: van een hondje dat op leeftijd leek te raken naar een blonde tornado. Och, zolang hij geniet, doen wij dat ook!

Spiegelbeeld

Ik ben net bezig met het afnemen van een interview voor ons personeelsblad als mijn neus onbedaarlijk begint te kriebelen. Zonder mijn vraag te onderbreken, wrijf ik even over het geplaagde onderdeel van mijn gezicht. Even later herhaal ik het nog een keer. Zo, dat voelt beter. Tot mijn verbazing merk ik echter dat mijn gesprekspartner ook stiekum even over zijn neus wrijft. Hangt er iets in de lucht? Het interview gaat verder, en zonder dat een van ons de aandacht erop vestigt, wrijven we beurtelings snel over de neus. Als ik terugloop naar mijn werkplek, schiet ik de toiletten in en check in de spiegel of er wellicht iets raars op mijn neus zit. Wilde mijn collega me daar soms attent op maken? Dan schiet ik in de lach: de kans is groot dat hij op dit moment precies hetzelfde denkt, terwijl hij in de spiegel van de herentoiletten onderzoekend naar zijn gezicht kijkt!

In de lift

Zomaar wat opgevangen flarden in de lift van de 12e naar de 1e etage tussen in totaal negen aanwezigen rond lunchtijd. ‘Dat geloof ik dus niet, heb jij je haar echt begin deze week al gekleurd? En ik zie het nu pas!’ ‘Ik heb honger!!’. ‘Ik ook, heb jij al op het menu gekeken of we wat lekkers hebben?’ ‘Ze hadden gewoon pech. Beckenham speelde op zich niet slecht, maar het was allemaal wat tam.’ ‘Goh, ben blij dat het vrijdag is, zeg! Ik kan gewoon niet wakker worden die eerste dagen van de week, maar tegen het weekeinde ga ik echt helemaal los!!’

Leeftijd

Aangezien het volgens mij alweer een jaar of drie geleden is, zit ik voor controle bij de contactlenzenspecialist. Uit de administratie blijkt, dat het laatste bezoek zelfs dateert uit 1999! Maar goed, ik heb geen echte klachten. Ik ben een paar maanden geleden mijn linkerlens verloren, maar had nog een reserve liggen en heb die ingedaan. En het focussen duurt af en toe even. ‘Maar’, zegt ik dapper, ‘dat zal de leeftijd wel zijn’. De oogarts kijkt het toch even na. Ik dreun braaf eerst letters op ‘E – F – L – K – D – N’ en vervolgens cijfers ‘8 – 6 – 8 – 2 – 4 – 5’. Er worden glaasjes verwisselt die al dan niet verbeteren. Dan geeft hij een kaart met kleine lettertjes. Het oplezen gaat goed. Ietsje dichterbij wordt het moeilijker. In gedachten zie ik mezelf al een leesbrilletje aanschaffen, maar hij wil de lens even zien. Na bestudering zegt hij: ‘Ik dacht het al! Je hebt links en rechts een keer verwisseld, bent toen de rechterlens verloren, maar dat was dus een linker en hebt nu twee rechterlenzen in. Komt vaker voor, hoor!’ Een paar minuten later stond ik totaal verbrouwereerd weer buiten met de toezegging dat hij een nieuwe zou bestellen. Hoezo ‘zal dat de leeftijd wel zijn’!!

Vrijheid

Toen mijn Aanstaande gisterenavond thuiskwam, hoorde hij een ongebruikelijk geluid. Floppy en ik waren nog niet thuis, dus behoedzaam ging hij de trap op. Hij keek voorzichtig de kamer in. Rechts niets, links niet en ineens hoorde hij het weer. En zag het. Een zeer enthousiast dwergpapegaaitje. Midden op de vloer. In plaats van in zijn kooi dus. Bertje. Hij vloog dolenthousiast op de schouder en liet zich al kwetterend terug naar de kooi afvoeren. Bleek dat hij zich langs het voederbakje naar buiten had geworsteld en de vrijheid had geproefd. De vrijheid was van korte duur (denken we), maar hij heeft de hele avond zitten nagenieten.

Treinkaartje

Als we op het terras van een aperitief zitten te genieten, spreekt een man mijn Aanstaande aan in gebrekkig Nederlands. “Iek koem aut Boesnie oend ik heb gien geld oem naar mijn Frauw ien Maastricht te gaan. Ein kaartje koest 20 oiro. Heeft oe miskien wat geld voor mai?” “Goh”, zegt mijn Aanstaaande, “Wat bent u dan ver van het station af aan het collecteren?! “Jaha”, zegt de man in aanmerkelijk beter Nederlands, “Je moet toch ergens beginnen!” Om vervolgens zijn rol weer aan te nemen: “aalstoeblief?” Mijn Aanstaande pakt zijn portemonnaie en geeft hem wat kleingeld, dat enigszins misprijzend wordt aanvaard. Om vervolgens in de tegenovergestelde richting van het station labberlottig weg te wandelen. “Wat denk je, lieverd, zijn we bedot?” Nou, ik dacht het wel!

Ambtenaren

Anderhalve week geleden heb ik, na telefonisch advies, schriftelijk de geboorteacte opgevraagd in de gemeente waar mijn Aanstaande is geboren. Maar de datum van ondertrouw komt steeds dichterbij, alle benodigde papieren zijn binnen, behalve dat formulier. Dus vandaag belde ik op naar de afdeling Burgerzaken. Ik vertelde het verhaal aan een vriendelijke mevrouw en vroeg haar hoe lang zo’n aanvraag op zich liet wachten. Geamuseerd antwoordde ze: “Och mevrouw, het is zo druk. Op dit moment duurt het ongeveer drie weken”. Teleurgesteld maar begripvol zei ik, dat ik dan de datum wel zou verzetten. Waarschijnlijk was dat de juiste toon, want ze vroeg de achternaam van mijn Aanstaande. “Aha, die ligt juist bovenop! Nou, dan doe ik dit wel eerst even, hoor, dan hoeven jullie je datum niet te verschuiven! Veel geluk!!” Ik was heel blij met haar reactie, maar er schoten me toch wel ineens diverse ambtenarengrapjes te binnen!