Dag prinsesje

“Wel handig om te weten: ze is een prinses. Incognito uiteraard. Maar toch.” Zo werd onze logeerbeagle Sydney geïntroduceerd bijna elf jaar geleden. En de eigenaren waren niet de enige die dat dachten. Ook de baas van de dagopvang was ervan overtuigd. Als ik hem soms vertelde over haar goedgemutste arrogantie, haalde hij zijn schouders op. “Dat doet een prinses nu eenmaal.” Lieve Sydney. Ze kwakkelde de laatste tijd een beetje. Gebroken tand. Oorontsteking die maar niet over wilde. Stramme spieren. Maar ze hield vol. De oudste beagle van de fokker is 14,5 jaar oud geworden. Sydney was ervan overtuigd dat ze het record op haar slofjes zou verbeteren. En wij hoopten heel hard met haar mee. Het mocht niet zo zijn. Gisterenavond ging het goed mis. En vanmiddag vertrok ze. Weg van haar eigenaren en van ons. Naar Bandit, haar vriendje die haar opwachtte over de regenboogbrug. Het is goed zo. Maar het afscheid voelt erg scherp. Vorige week nog lag ze hard snurkend op mijn voeten onder het bureau. Want dat kon ze als de beste: snurken, waar nodig met open ogen! Ik heb haar gelukkig nog een stevige afscheidsknuffel gegeven toen. Dag prinses. Dag lieve, lieve Sydney. Maak de regenboog nog mooier. We zullen je zo heel erg missen.