Alweer studenten

Behangen met allerlei tasjes vol promotiematerialen loop ik het terrein van de introductiedag op. Overal zie ik studenten in groepjes bij elkaar hangen. De eerste dag. Ik glimlach. Bij mijn vorige werkgever mocht ik me ook met deze doelgroep bezighouden. Toevallig zag ik laatst nog een foto van de actie met Manuel en Tim van de Feuten, exact vier jaar geleden. Daar kwamen toen heel wat jongeren op af. Alleen lijken ze nu nog jonger (nee, dat komt niet omdat ik ouder ben, nee). We richten onze kraam in, stallen de spullen uit en wachten op wat komen gaat. De eersten melden zich: ‘We moeten hier een opdracht uitvoeren.’ Mijn collega corrigeert hen vriendelijk: ‘Jullie mogen  (!!) iets leuks gaan doen.’ Het is heel gemakkelijk: bedenk een hulpactie, voer deze uit en maak er een filmpje van. Toch wordt er gesteund en moeilijk gekeken. Het is warm, de zon schijnt uitbundig, het gras aan de waterkant lonkt. Maar ze geven het een kans en vertrekken. In de tussentijd beantwoorden we (verplichte) vragen van andere bezoekers. En belonen we degenen die oprecht interesse tonen met virtuele pluspunten. Die vrolijk  meegespeeld in dank worden aanvaard. Dan komt de een na de ander het resultaat van de opdracht laten zien. En ze zijn inderdaad creatief geweest. Veters strikken van een voorbijganger, bladeren vegen uit de goot, elkaar met de fiets naar huis brengen, een hond een stuk meenemen (en weer terugbrengen). Sommigen zijn in twee- of viertallen bezig geweest, anderen zelfstandig. Aan het eind van de dag hebben we een paar hele leuke filmpjes gezien en een deel van de doelgroep toch enthousiast gekregen. Als een laatste student me vraagt waarom hij volgens mij een account zou moeten aanmaken op wehelpen.nl, knikt hij instemmend bij het horen van mijn antwoord: ‘omdat het leuker is dan je denkt!’ 

Vriendinnetjes

“Komt Darwin buiten spelen?” Luzz staat spreekwoordelijk voor de deur. Ze woont een paar huizen verder, en gaat een keer per week een dagje met hem mee naar de dagopvang. Ze is dol op de glijbaan daar, en op Darwin natuurlijk. De rit er naartoe en weer terug is al een feestje op zich, samen op de achterbank van de auto. Als mijn routeplanner me de andere kant opstuurt, dan springt Oma in. Kan hij een dagje bij haar terecht, en bij Sydney, zijn andere vriendin. Samen scheuren ze door de tuin (en soms door de planten). Ze hebben samen pret voor tien! En dan is er ook nog de andere Sydney, die weliswaar wat gepaste afstand houdt (zoals het een incognito prinses betaamt), maar toch zichtbaar trots op haar kwartbroertje. Zij aan zij met Bandit hebben ze al heel wat kilometers afgelegd. Hebben we ze dan allemaal? Nee hoor. Want gisteren ontvingen we een mailtje. Catharine, (soms) luisterend naar Katrien, wil graag komen logeren. Mijn schoonouders gaan een weekje weg en ze mocht kiezen tussen de hondenopvang en haar vriendje. Ze was er heel snel uit, logisch. Ja, hij heeft het er maar druk mee, met al z’n vriendinnen. Maar van al die vrouwen er is er één die de eretitel ‘BFF’ mag dragen. Zijn Best Friend Forever! En dat ben ik.

Opgeruimd

“Ik zoek een lenig iemand die de muur boven mijn keukenkastjes kan schoonmaken. Ik kan er niet bij zonder zelf te vallen. Het kost hooguit een kwartiertje.” Dat verzoek om hulp via onze website hield me al een paar dagen bezig. Het was niet ver bij ons vandaan. Met zoiets kleins iemand blij kunnen maken: waarom niet? En zo rij ik ‘voor het geval dat’ vandaag bewapend met een keukentrap, een emmer en wat flessen schoonmaakmiddel naar een stadje hier verderop. Ze is in haar voortuin bezig en zwaait al van verre: “Hallo, leuk je te ontmoeten en wat heerlijk dat je er bent!” Even later bekijk ik het werkterrein. Het is inderdaad hard nodig. De hoek en de hoogte zijn onhandig. Maar niet onmogelijk. En terwijl ze mij met allerlei verhalen en anekdotes vermaakt, ga ik aan de slag. Het duurt iets langer dan een kwartiertje. Er gaan heel wat emmertjes sop en schoonmaakdoekjes doorheen. Maar het resultaat is perfect. En ze is zo blij met mijn hulp. Ik vertrek met spierpijn in mijn schouders en een heel brede glimlach. Als ik thuiskom en mijn eigen keuken inloop, schiet ik in de lach. Ook mijn muren mogen best een keer een natte lap voelen. Niet alleen boven de kastjes, maar ook ernaast en eronder. En als ik dan toch bezig ben … Maar ja, het is gewoon leuker bij een ander te werken dan bij jezelf. Zeker als je weet dat je er goed mee doet. Hoe zei mijn oma dat ook alweer? Iets met een loodgieter. Hoe dan ook, mijn zaterdag kan in elk geval niet meer stuk. En mijn eigen keuken? Misschien moet ik daar ook gewoon eens een vraag voor op wehelpen.nl zetten.

Souvenirs

Eerst deden we er nog lacherig over: ‘We hebben een paar vervelende souvenirs meegenomen uit Amerika!’ Want hoewel het niet overdreven ernstig was: de vakantiekilo’s waren van het hardnekkige type. Hier in Nederland scheen de zon en lonkte het terras en het zwembad met bijbehorende hapjes en drankjes. We waren dus een paar weken ‘best streng’. Probeerden elkaar te motiveren om door te zetten. En faalden daar keer op keer jammerlijk in. Totdat we elkaar op een avond aankeken en gelijktijdig knikten: ‘Genoeg! Geen smoesjes meer. We gaan nu voor het “echie”!’ Een aanvalsplan werd opgesteld en afgestemd. Een doel en een datum bepaald. Een persoonlijke coach benaderd. We bestelden een nieuwe weegschaal: zo een die ook van allerlei andere aanknopings- en motivatiepunten aangeeft. Deze informatie doorgeeft via de iPhone. Dat geeft vooral Manlief een steuntje in de rug. Darwin kijkt het allemaal eens aan. En snuffelt geïnteresseerd aan de doos met het apparaat. ‘Wil je soms meedoen?’, vraag ik hem gemaakt grappig. Maar hij kijkt me diep beledigd aan. Als we ergens discussie over hebben, dan is het over zíjn gewicht. Dat veel te laag is natuurlijk. Omdat hij standaard te weinig te eten krijgt. Vindt hij. ‘Welke beloning heb je jezelf beloofd?’, vraagt de persoonlijke coach. Ik schud mijn hoofd. Geen lekker etentje, nieuwe outfit of leuke gadget. Ons lekkerder voelen in het eigen vel. Daar gaan we voor. En daar kan geen Bossche Bol van Jan de Groot tegenop!