Oliebollentest

‘Waar zit hier in de buurt een goede oliebollenkraam?’, vraagt mijn collega. Ik schud mijn hoofd: kom uit een andere stad. Maar ik heb wel gelijk heel veel trek in deze lekkernij, al is het ‘pas’ 30 december. Een andere collega weet raad: hier vlakbij is de ijssalon een paar dagen geopend rond de feestdagen, juist voor oliebollen. En hun ijs is spectaculair! Dat belooft dus wat voor hun oliebollen. We besluiten ter plekke om een eigen oliebollentest uit te gaan voeren. In mijn lunchpauze loop ik erheen en kom beladen met oliebollen en appelbeignets terug. Als ik de zakken uit het tasje haal, kijk ik verbaasd op. ‘Ze zijn koud!’ Hier hadden we geen rekening mee gehouden. En eerlijk gezegd vind ik het ook een beetje raar: de verkoopster had er niets van gezegd en hun vitrine zag er net zo uit als die van de warme oliebollenverkoper. Niettemin: we moeten het ermee doen. Voorzichtig nemen we een hap. Kijken elkaar aan. En geven punten en commentaar. De appelbeignets smaken niet slecht, er is niet al teveel suiker gebruikt. Maar ze zijn gemaakt van bevroren appelschijven, dus waterig. De oliebol met rozijntjes is wat vettig, maar de smaak valt niet tegen. De rozijnloze variant is zoals verwacht net iets te droog, maar komt er ook met een voldoende vanaf. Eindconclusie: leuk voor een keertje, maar niet voor herhaling vatbaar. En tip van de jury om de focus vooral op ijs maken te houden. We lachen en gaan weer verder met het werk. Maar stiekum verheug ik me des te meer op morgen, als mijn moeder zelf oliebollen gaat bakken!

Terugblik 2013

‘Leef vandaag, want je leeft nu!’ Die spreuk speelt vaak door mijn hoofd als ik denk wat ik allemaal nog wil doen. Natuurlijk kun je niet zomaar je gang gaan, er is ook nog zoiets als werken voor je geld en niet nader genoemde verplichtingen. Maar over het algemeen hebben Manlief en ik toch een leuk leven, waarbij we vooral vooruit kijken. En dus overvalt me de gedachte een beetje als ik nadenk over een passend onderwerp voor dit stukje. Een terugblik op het afgelopen jaar? Wat is er eigenlijk allemaal gebeurd in 2013? Ik blader wat terug in D’s Days voor inspiratie. En gaandeweg krijg ik er steeds meer plezier in. Darwin slaagde met de hakken over de sloot voor z’n examen ‘Gehoorzame huishond’ (en liet het daar verder ook bij). Hij vierde zijn eerste verjaardag terwijl wij van de Oostenrijkse sneeuw genoten. Ook hier in Nederland hadden we héél veel sneeuw en kou, het wilde maar geen voorjaar worden. We kregen een nieuw neefje en een nieuwe koning. Samen met de moeders maakten we van de Cottswolds (on)veilig. En vinkten we weer een item van de bucketlist af: op 4 mei waren we heel stil op de Waalsdorpervlakte. Ik genoot van vele kilometers hardlopen met Darwin. En troostte mijn moeder die lichamelijk een wel heel ongemakkelijk jaar had. Manlief werd geconfronteerd met Abraham én een longontsteking terwijl ik afscheid nam van mijn verstandskiezen. Talloze huisjes van peperkoek of chocolade vonden een enthousiaste ontvanger. Ik kwam tot de verbluffende conclusie dat ik zelf ook genoot van het helpen van anderen en introduceerde ‘Helpende Handjes’. Daarnaast was ik zeer actief als Movember-Sista en ambassadeur van Team Tilburg Noordkaap voor Serious Request. En dat zijn dan nog maar een paar opvallende oja-momenten! Soms is het lastig om in drukke tijden én met het gemak van een korte opmerking op Faceboek voldoende aandacht aan mijn blog te blijven geven. Maar op momenten zoals deze neem ik me weer voor om vaker moeite te doen. En voilá: gelijk ook mijn goede voornemen voor het volgend jaar gevonden!

Trots en blij voor het goede doel

Het is geen nieuws voor de mensen die mij een beetje kennen: ik bak graag. In mijn beleving niks moeilijks of spannends. Gewoon een beetje creatief doen met niet al te moeilijke recepten. Uren in de keuken staan is zeker niet mijn cup of tea. Maar anderen laten regelmatig hun bewondering blijken: zowel voor de presentatie als voor de smaak. Meestal wuif ik dat weg: ‘Niks aan, iedereen kan dit!’ En dat geloof ik ook stellig. Maar nu ligt de prestatielat wat hoger dan normaal. Voor Serious Request, en dan specifiek mijn collega en zijn schoonvader in Scandinavië, heb ik drie taarten geveild. Ze brachten gezamenlijk 85 euro op, een mooi bedrag voor het goede doel. Maar dan moet je er ook wel wat extra’s voor doen, zo vond ik. En dus laat ik mijn fantasie de vrije loop. Langzaam vormt zich een idee in mijn hoofd. De uitvoering vraagt wat inspanning, maar niet buitensporig. Tijdens een middagje kerstshoppen vul ik mijn benodigdheden aan met een paar speciale attributen. Dan ga ik aan de slag. Leuk werk en het resultaat mag er zijn! Dat blijkt ook als ik de taart uitreik aan de hoogste bieder: collega Bert is oprecht vol verbazing en lovend over de taart. Deze staat vanaf nu op mijn bestellijst als ‘Serious Bert’. En ik? Ik ben voor het eerst zelf écht trots op het resultaat! En ook daar ben ik heel erg blij mee. Een bijkomend voordeel van deze actie voor het goede doel!

Knuffelen met een eland

In eerste instantie schrok ik best wel. Je een maand lang niet scheren voor het goede doel is tot daar aan toe. Maar om nou grotendeels in het donker over sneeuw en ijs naar het noordelijkste puntje van Europa te rijden met je schoonpa … In gedachten zag ik mijn collega zeker drie keer op z’n kop in een berm liggen, zachtjes besnuffeld door een eland (dat dan weer wel). Maar hij stelde me gerust: ze reden met veertien wagens, GPS was verplicht en de overnachtingsplaatsen waren vastgesteld. Het was al twee keer eerder georganiseerd en er waren nog geen doden gevallen. Natuurlijk zou het onmenselijk koud zijn. Maar daar heb je thermisch ondergoed voor (wat door mij gelijk in tweevoud werd aangeleverd just in case). Ze zochten en vonden sponsoren. En bereiden zichzelf en de auto goed voor. Op 6 december vertrokken ze vanuit Hilversum, nagezwaaid door minder dappere zielen. En vanaf dat moment zitten wij, thuisblijvers, gekluisterd aan de pc. Via het trackingsysteem zie je wie zich waar bevindt. Mijn collega plaatst dagelijks een kort verhaaltje voor de sfeerbeleving. Een ander team met een 25-jarige Volvo maakt een videorapportage voor Autoweek, zodat we elke dag beelden zien. De kou, maar ook de pracht straalt eraf! En natuurlijk is er een speciale site op Facebook met allerlei wetenswaardigheden en challenges. Manlief houdt nauwkeurig bij waar ze rijden, hoe hard ze rijden en hoe ver ze nog moeten. Welke uitstapjes ze maken (restaurants en skipistes staan gewoon op de kaart als je inzoomt) en via ‘het mannetje’ kun je de omgeving zien (tijdens zomermaanden). Zo leuk!! Zelf ondernemen, daar denken we niet aan. Maar het is superstoer wat ze doen voor Serious Request. Dus graag het verzoek aan jou: ben je net als wij enthousiast geraakt door dit verhaal? Open dan je portemonnaie en kijk of er ergens nog een losse euro (of meer) in zit. En maak deze over op Team Tilburg Noordkaap. Ze zijn er blij mee en stellen er ook graag iets tegenover. Op de foto met een eland of een duik in een wak? Je zegt het maar. Alleen alles met gele sneeuw is uitgesloten. En bijkomend voordeel: je topografische kennis van Skandinavië gaat met sprongen vooruit!