Bloedbank

En daar zat ik dan: bibberend en wel. Een intakegesprek bij de bloedbank. Ik moest een lijst met vragen invullen en aansluitend volgde een gesprek met een arts. Samen met de uitslag van de test vormt dit de basis waarop ze besluiten of ik bloeddonor mag worden. De arts riep me binnen en bekeek de antwoorden. ‘Nou’, zei ze, ‘dat ziet er prima uit, hoor. Ik heb nog een paar aanvullende vragen’. Ze draaide zich half om om iets te pakken en zei: ‘Heb je wel eens ooit een Afrikaan gesnoven?’ Verbaasd keek ik haar aan. Ze herhaalde haar vraag, nu wat langzamer: ‘Heb je wel eens ooit geslapen met een Afrikaan of drugs gesnoven’. Ze begreep niets van mijn geschater, terwijl ik ontkennend mijn hoofd schudde. Zul je zien dat ik word afgewezen op gebrek aan ernst voor de situatie.

Mysterie

Mijn broer was zo opgelucht: het was hem eindelijk gelukt om een crash van zijn pc op te lossen. ‘Drie maanden fotografie was zo goed als verloren!’ Hij is een professionele amateur en maakt echt mooie foto’s, al dan niet gemanipuleerd. Maar door een storing kon hij niet meer bij zijn schijf. Hij is er dagen mee bezig geweest. ‘En’, vroeg ik hem, ‘Wat was nou het ergste? Dat je de foto’s voorgoed kwijt was of dat het je niet lukte om de storing te verhelpen?’ Het antwoord was duidelijk: hij baalde enorm van het feit dat hij wel wist waar de fout zat, maar de oplossing niet kende. Ik heb de vraag aan een aantal mensen voorgelegd: nagenoeg zonder uitzondering vonden de vrouwen het verlies van de foto’s dramatisch en wilden de mannen juist de storing verhelpen. Nooit geweten dat foto’s op Venus werden gemaakt en pc’s op Mars!

Winnaar

Tijdens de lunchpauze stond het winnen van een loterij centraal. Wat zou je eigenlijk doen met echt veel geld? De een zou zijn ouders een onbezorgd pensioen geven door het huis af te betalen. Een ander zou veel geld aan een goed doel geven. En weer een ander zou als VIP naar allerlei belangrijke wedstrijden over de hele wereld gaan. Maar een ding stond voorop: stoppen met werken en wel nu meteen! En dat verbaasde me dus een beetje. Ik weet niet wat ik zou doen als ik echt veel geld zou winnen. Maar stoppen? Ik werk niet voor het geld of in elk geval niet alleen voor mijn levensonderhoud. Ik werk met name omdat het me veel plezier oplevert en leuke contacten. Kan geld dat allemaal vervangen? Ik denk het niet. Maar het lijkt me erg leuk om een keer de proef op de som te nemen!

Frans

Voor een speciaal project moet ik relatiegeschenken in Frankrijk bestellen. Gelukkig hebben ze een email-adres. Ik spreek redelijk Frans, maar via de telefoon is het vaak toch een stuk moeilijker. Ik vermeld duidelijk waar het om gaat en geef de benodigde detailinformatie. Een paar keer wordt er heen en weer ge-emaild. Dan geeft een collega me zijn telefoon, nadat ik een intern gesprek beeindig. ‘Frankrijk voor je aan de lijn!’. Ik heb geen keuze en beantwoord het gesprek. Ze vraagt of ik Frans spreek en ik beaam, maar vraag haar wel om langzaam te spreken. ‘Pas de problem!’, antwoordt ze. Ze haalt diep adem en ratelt een Franse zin. Dan zwijgt ze nadrukkelijk. Om vervolgens twee zinnen snel uit te spreken. Weer haalt ze langzaam en diep adem. En gooit er nog een paar zinnen achteraan. ‘Comprenez-vous?’ Ja, ik begrijp inderdaad dat het niet meevalt voor een Francaise om langzaam te spreken!

Spanningsboog

Gisteren hadden we de schoonfamilie op bezoek en de helft bleef ook slapen. We zaten dus tot zeer laat te praten met elkaar. Een van de onderwerpen die werd besproken was de spanningsboog van een boek versus een film. Kan een boek je net zozeer ontroeren als een film? De meningen waren zeer verdeeld. Levende beelden zijn vaak duidelijker dan je fantasie. Een aantal voorbeelden werden op tafel gelegd. ‘Dances with wolves’, ‘In America’ maar ook ‘Love Actually’. De heren keken elkaar verbaasd aan: het is een feel-good film met humoristische momenten, maar ontroering? Mijn schoonzusje en ik waren het echter roerend met elkaar eens. Als Emma Thompson in plaats van de verwachte gouden hartvormige hanger een cd van Joni Mitchell als kerstcadeau krijgt, het bewijs dat haar man vreemd gaat of dreigt te gaan. Op haar slaapkamer probeert ze haar verdriet de baas te worden. Schitterend!! En daar waren de heren het dan toch ook wel mee eens.

Kerststilte

Het mooiste van de kerst vind ik eigenlijk toch nog wel de stilte van kerstochtend. We wonen in een winkelstraat, dus er is altijd wel geluid. Een vrachtwagen die een winkel bevoorraadt en rammelt met karretjes vol flessen. Auto’s razen door de straat heen, onverschillig voor de aangegeven maximum snelheid van 30 km per uur. Een bus die van of naar het centrum rijdt. Jongeren die enthousiast en uitbundig afscheid van elkaar te nemen, ongeacht het tijdstip van de dag/nacht. Maar op kerstochtend is er niets van dat alles. De jachtige wereld staat even stil. En ik luister er naar en geniet.

Kerstmis

Niet langer theoretisch naar huis rijden voor het kerstfeest met Chris Rea op de achtergrond. Toch weer talloze pakjes onder de kerstboom, hoewel we het dit jaar ‘rustig aan’ zouden doen. Tevreden naar de lange rij voor de kassa’s kijkend: ik heb er weer goed aan gedaan om de dag voor ‘de dag voor’ vrij te nemen en de boodschappen te doen. Een begripvolle blik naar een vriendin die het moeilijk heeft: deze dagen leef je intenser, ook in je verdriet. Kaarsen die ‘anders’ branden, sfeervoller. Verwachtingsvol glanzende ogen. Oke, Floppy heeft geen idee waarom die boom in de kamer staat, maar ik stel me graag voor dat hij ook aftelt naar Het Moment. Eindelijk, het is kerstmis!

Telefoon

Het gebeurde al een tijdje dat ik mobiel werd gebeld of wilde bellen en de verbinding meteen werd verbroken. Terwijl de batterij gewoon vol was. Dus vandaag even langs Primafoon. ‘Tja, mevrouw, het is die houdbaarheid, he!’ Oftewel: ik was aan een nieuwe toe. Thuis toonde mijn aanstaande meteen een en al interesse. Ik kreeg zelf absoluut geen kans om me erin te verdiepen. Er werden foto’s gemaakt, spelletjes uitgetest en instellingen gewijzigd. Pas na ruim een uur kon ik zelf mijn nieuwe aanwinst bekijken en leren begrijpen. Hij bood meteen aan om uitleg te geven, maar ‘dan moest hij het telefoontje wel even terug’. Ik heb de gebruiksaanwijzing gepakt. Mannen en apparatuur!

Sneeuw

Vorige week werd het ineens een stuk kouder. Zowel Floppy als Bertje waren net bezig met het uittrekken van hun vachtje/kleedje. De lente kwam eraan! Maar integendeel, de temperatuur zakte elke nacht een beetje lager. En toen kwam het eerste weerbericht dat sneeuw voorspelde! Weliswaar in het noorden en oosten, ver weg van waar wij wonen, maar toch. Reikhalzend keek ik uit naar elk volgend journaal. En steeds kwam het sneeuwfront een beetje dichterbij. Ik durfde zelfs al een beetje te hopen op een witte kerst. Maar helaas. Vandaag ging het mis. Het regende. En een warmtefront is onderweg. Heel misschien draait de wind en is er Tweede Kerstdag een minimale kans op witte neerslag. Mijn hoop is echter al gevlogen. Ben benieuwd of die dooie mus begraven ligt onder een hoop versgevallen sneeuw.

BC-er

Aangezien ik eindredacteur ben van het personeelsblad van ons bedrijfsonderdeel, was het voor mij vrij eenvoudig om er een persoonlijk verhaal tussen te drukken: het aanzoek van mijn aanstaande. Met voor de vorm hier en daar een vaktechnische verwijzing was het voor mij een erg leuke en gewenste vorm van communiceren. Hoe meer mensen weten hoe gelukkig ik ben, hoe beter. Het blad kwam ook de redactie van het concernpersoneelsblad onder ogen. En zij vonden het een prachtig kerstverhaal! Ik heb niet geprotesteerd: de oplage is 6.000 stuks en aangezien ik al 17 jaar bij het bedrijf werk, bereikt het bericht zo nog meer collega’s die mij kennen. Dit bleek een juiste constatering: sinds gisteren word ik voortdurend benaderd door collega’s. Sommigen heb ik al jaren niet meer gesproken. En iedereen vindt het even leuk. Ikzelf niet in de laatste plaats, het lijkt wel alsof ik een Bekende Collega ben, zo groot is de aandacht. Ik kan me niet vertonen op kantoor, of collega’s komen op me af en vragen details van het verhaal, de datum van huwelijk of lachen vrolijk om mijn enthousiaste verhalen. Het wachten is nu op de bijbehorende paparazzi.