Muziek in mijn oren

‘Zullen we?’ Ze kijken elkaar aan en knikken tegelijkertijd. We zijn met z’n vieren én vier honden aan de wandel rondom Oosterbeek. Een prachtige route, door bos, met water. Darwin heeft z’n eerste zwemles achter de rug, geweldig. Nu zitten we bij een pannenkoekenrestaurant, heerlijk in de zon aan een smakelijke versnapering. En voordat ik het weet heb ik twee cadeautjes in mijn handen. ‘Hey!’, protesteer ik. ‘We waren hier heel duidelijk over. We zijn vrienden. Collega’s ‘on the side’ om met jullie eigen woorden te spreken. Wij nemen geen afscheid, ik herhaal, geen afscheid. Dus ook geen cadeautjes.’ Mijn woorden zijn aan vier dovemansoren gericht. In het ene pakje zit een beeldje van Ganesha. ‘Hij is de god van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan.’, aldus de toelichting. Geen speld tussen te krijgen. Het andere cadeautje is een cd met zelfgekozen, passende liedjes: leaving en healing. Ik knuffel hen allebei stevig. In de auto op de terugweg zet ik de cd op. “Hold me now” van Johnny Logan, “Don’t leave me this way” van The Communards en “Show must go on” van Queen. Het hakt er stevig in. Ik ken de meeste nummers en merk dat ik meezing. Maar nu toch anders naar de teksten luister. “Just like me they want to be close to you!” En terwijl ik met een glimlach en een traan een whatsappje naar de gever stuur, voel ik de vreugde in mijn hart. Wat heerlijk dat er muziek is die iets met je doet. En wat zalig dat er mensen zijn die zoveel om je geven dat ze je daar attent op maken!