Verstandig

Begin maart startte onze verbouwing. Eind maart tilde ik een parketschuurmachine uit de achterbak van de auto. In mijn eentje. Beetje te ongeduldig om op hulp te wachten. Beetje eigenwijs om te denken dat ik sterk genoeg was. Beetje dom. Want ik hoorde iets knakken in mijn onderrug. Met als resultaat een venijnige pijn. Ik wilde niet naar de huisarts. Er moest nog een hoop gebeuren en ik had geen tijd om rustig aan te doen. Beetje dommer. De pijn trok langzaam weg. Bijna helemaal. Bijna. Want de plek is nog steeds beurs. Sommige dagen kan ik bepaalde bewegingen niet maken. Andere dagen gaat het beter. Maar het is nooit over. Inmiddels heb ik regelmatig van mijn nek, schouder en knie. Altijd rechts. Maar het was zo druk op kantoor. Twee projecten die nagenoeg gelijktijdig opliepen. Echt geen tijd om naar de dokter te gaan. Maar morgen wordt het rustiger. Morgen eindigt project B. En project C duurt nog wel even. Dus morgen neem ik contact op met de medische wereld. En zal ik de adviezen niet in de wind slaan. Beloofd.