Voorgrondmuziek

De puf is er een beetje uit. De verbouwing gaat prima, maar eist logisch een boel energie. Manlief heeft plezier in zijn nieuwe baan, maar komt gesloopt thuis na alweer een dag vol nieuwe gezichten en nog meer informatie. Mijn functie daarentegen is nu echt volledig ontdaan van elk communicatief element (mijn eigen kletspraatjes uitgezonderd). De nieuwe baas is erg aardig, maar niet gewend om een secretaresse te hebben. Dus ik moet er zelf uiterst alert op zijn om überhaupt iets te doen te hebben. Zonder te willen klagen: ik ben ‘best moe’. Dus toen vanmiddag iedereen behalve ik in overleg zat, zette ik mijn nieuwe Ipod Nano op en begon aan een aantal emails met muziek op de achtergrond. Ineens hoorde ik de bekende tonen van Amii Stewart. Ongemerkt bewoog ik mijn hoofd mee op de muziek. Knock on woord, humhumhumhum. En zette ‘m nog iets harder. Tot het geen achtergrond, maar voorgrondmuziek was en ik bijna hardop meezong. De energie stroomde terug in mijn lijf. En toen er een boze klant opbelde, kon ik hem rustig en opgewekt kalmeren. Met letterlijk als einde van het liedje dat ook hij op een positieve manier het gesprek beëindigde. Altijd muziek op je werkplek, dat is misschien teveel van het goede. Maar het scheelt op bepaalde momenten beslist in je energieniveau. Een mooie actie voor de ideeënbus.