Huisman

Manlief en ik kennen elkaar nu (bijna) vijf jaar. En dan mag je toch veronderstellen dat je elkaar inmiddels wel een beetje kent. Natuurlijk is niet elke reactie voorspelbaar, integendeel. Dat moet je niet eens willen als je een gezonde relatie nastreeft. Maar ik weet dus zo’n beetje hoe hij in elkaar steekt. Waar hij van griezelt en wat zijn liefhebberijen zijn. Waar hij blij van wordt en waarover ik hem beter op een wat omslachtige manier kan informeren. En ondanks dat alles wist hij me gisteren te verbazen. Want we hebben dus een nieuwe stofzuiger gekocht. En stofzuigen valt onder het aandachtsgebied van manlief. Niet als hobby, maar als verdeling van de huishoudelijke taken. Dus ik verwachtte weinig animo bij het zien van de doos. Laat staan interesse voor de inhoud. Niets was minder waar. Als een kind zo blij haalde hij alles uit de verpakking. Schoof het door de verbouwing toch al op elkaar gestapelde meubilair opzij om een stuk vloerbedekking vrij te maken. En straalde gewoon toen hij effect van de krachtigere motor merkte. Hij verheugt zich nu al op de extra meters ruimte straks. Want ineens weet hij het zeker: hij wordt huisman!