“Dit keer zijn we er maar kort. Maar we eten wel een keer samen, hé? Laat maar weten wanneer het schikt.” Als Buurvrouw een paar momenten in deze oppasweek doorgeeft, antwoord ik na een blik in de agenda: “Donderdag graag. Kletsen we gezellig bij. Alleen ben ik om acht uur wel even stil. Duurt maar een paar minuutjes.” Ze stuurt een smiley met een kussend gezicht terug. En zo zitten we vanavond samen buiten. Heerlijk op het terras met uitzicht op de Nederrijn. De zon schijnt, de honden spelen op het grasveld. Ik heb Grieks gekookt, zij heeft een spectaculaire rabarber-trifle als toetje meegebracht. Af en toe glijden iemands ogen naar de klok. Als het bijna acht uur is, zetten we de televisie aan. Respectvol kijken we naar de menigte op de Dam. En gedenken. Dankbaar. Nederig. En stil.
D's Days 