Being lucky

Wij wonen in een winkelstraat met vijf kappers. Vijf! Van ‘niet zeuren maar knippen’ tot ‘super-de-luxe inclusief hoofdmassage’. En dat is dus in onze straat. Binnen een straal van 1 km is nog meer keuze. Ik heb de meeste inmiddels meermalen getest. De een was het absoluut niet. De ander kon ik eventueel wel aan wennen. Ik ben echt de moeilijkste niet, maar het viel niet mee om een kapper te vinden waar ik blij van werd. Totdat ik toevallig een keer tijdens een oppasverblijf in Rhenen naar de lokale kapper ging. Ik viel voor de naam Be Lucky, ik was enthousiast over de kapster en dolgelukkig met het eindresultaat. “Jammer dat het een uur rijden is!”, zei ik bij het afrekenen. “Sommige klanten komen nog van verder”, antwoordde ze met een knipoog. Ze had zeker een punt. Maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. De agenda bood te weinig ruimte, de energie ontbrak of het kwam er gewoon niet van. Maanden gingen voorbij en ik maakte er lokaal maar weer het beste van. Totdat het volgende oppasmoment werd afgesproken. Ik pakte gelijk de agenda en maakte een afspraak. Vanmiddag liet ik me opgelucht in haar stoel zakken. En ze wees gelijk op de pijnpunten. “Laat mij maar”, zei ze. Na anderhalf uur stapte ik naar buiten met een lach van oor tot oor. Ik ben weer ik! “Wat zit je haar leuk!”, zegt Manlief gelijk als ik de deur open. Zelfs de honden worden door mijn enthousiasme aangestoken en zijn door het dolle heen. Of het volgende keer wel lukt om een afspraak te maken: we gaan het zien. Maar deze ik is nu heel blij in elk geval.