Als ik wakker word, denk ik als eerste: “Vandaag is het 28 juli.” Maarten zou vandaag 57 jaar worden. Vandaag is het zijn eerste verjaardag zonder hem. Ik slik even, stuur een kushand naar boven en loop dan naar beneden voor het ontbijt. Nog vóórdat ik in de auto stap, ontvang ik een appje van een oud-klasgenoot van ons. “Bijzondere dag vandaag, he!” We kletsen even en komen dan gelijktijdig op een miraculeus idee. We sturen uitnodigingen naar iedereen binnen ons netwerk die Maarten heeft gekend: “Waar je ook bent en met wie: hef vanavond om 18 uur het glas op hem. Doe je mee?” En dat doen ze. De hele dag ontvang ik berichtjes van degenen die vandaag aan hem willen denken. Soms met een traan, meestal met een lach. Om 4 uur staat de teller met toezeggingen op 38! Zo fijn! Maarten vroeg zich in zijn laatste weken af hoe snel hij vergeten zou zijn. Voorlopig nog niet, lieverd, voorlopig maak je gewoon deel uit van onze herinneringen. En hopelijk blijft dat ook nog heel lang zo. Proost!
D's Days 
😘😘 Prachtig Dorine! Door jullie werd een dag waar ik erg tegenop zag een mooie dag. Een dag om trots op mijn broertje te zijn. Zoveel mensen die een troost hebben uitgebracht, zo’n mooi, warm gevoel van verbondenheid met Maarten en met elkaar! 💜