Zoals vermeld hangt het nestkastje eigenlijk onhandig. Een beetje scheef, opening op het zuidwesten (in plaats van noordoosten), te laag bij de grond en vanaf een uur of vier in de volle zon. En toch had het vogelpaar alle vier de oogjes erop laten vallen. En het naar hun geheel eigen smaak ingericht. Na een paar dagen afwezigheid was ik heel nieuwsgierig: de eitjes konden elk moment uitkomen. Mevrouw keek in tegenstelling tot afgelopen weken regelmatig even naar buiten, dan weer achter zich en weer door de deuropening. Alsof er binnen iets bijzonders gebeurde. En ja hoor, halverwege de middag vertrok ze om in no-time terug te keren met iets in haar bekje. Vanaf dat moment was het een komen en gaan. En dat nog wel op Moederdag! Als je goed luisterde, klonk er zacht gepiep uit het nestkastje telkens als een van de ouders arriveerde. Manlief vroeg plagerig of we ze namen gaan geven. Wat heel onlogisch is, omdat we niet weten hoeveel het er zijn. Maar niettemin: morgen ga ik mini-beschuitjes met muisjes uitdelen om de gezinsuitbreiding te vieren.
D's Days 