Al weken klopt mijn hart vol verwachting. Ook vandaag staat in het teken van wild geraas. Een onverwachte hulpklaas belt aan met een veelbetekenende blik in z’n ogen en nog geheimzinniger uitziend pakje in zijn handen: ‘Pas vanavond open maken!’ De uren kruipen voorbij. En eindelijk, eindelijk is het dan zover. Mijn moeder, neefje, nichtje en ik hyperen erop los, onder toezicht van een paar volwassenen. We zingen liedjes, doen dansjes, oefenen met bonzen op deuren en ramen … Totdat het verlossende geluid van buiten klinkt. Twee volle zakken cadeautjes staan in de gang. Een voor een worden ze tevoorschijn gehaald en uitgepakt door gretige handen. Lieve, verrassende, handige, toepasselijke en lekkere geschenken worden bewonderd en uitgeprobeerd. Zelfs de honden helpen mee. Als de bodem is bereikt, kruipt mijn nichtje tevreden op schoot. ‘Dat was leuk, he tante Dorine’, zegt ze, terwijl ze een machine om cupcakes mee te kleien stevig tegen zich aangeklemd houdt. ‘Ik ben zo blij. Ik heb bijna alles van mijn bestellijst gehad!’
D's Days 