Verrassing

Al zolang ik haar ken, vanaf de tweede klas MEAO, verrassen mijn vriendin en ik elkaar op pakjesavond. Soms een surprise, altijd een rijm en zonder twijfel de meest toepasselijke cadeautjes. Gewoon, omdat we Sint Nicolaas graag een handje willen helpen. En al die tijd is het meermalen gebeurd dat we elkaar vooraf ‘in vertrouwen’ vertelden dat we het een jaartje oversloegen. Dat het te druk was. Dat we elkaar uiteraard en zonder enige twijfel het allerbeste wensten. Maar dan zonder de traditionele aanpak. Om vervolgens allebei zonder uitzondering toch op het laatste moment iets leuks, liefs, ‘kon-Sint-gewoon-niet-laten-liggen-aardigheidje te regelen. Zij organiseerde altijd ‘stiekem’ een afgifte via het nabijgelegen huis van mijn moeder. Terwijl bij haar altijd ‘plotseling’ de deurbel gaat en ze nog net een ‘flapperende cape’ om de hoek ziet verdwijnen, waarna haar ogen worden getrokken naar een achtergelaten zak met cadeautjes. Maar dit keer waren we dus op vakantie. Ik had het een keer terloops laten vallen. Maar er verder geen bijzondere aandacht aan besteed. Dus hoe groot was de verrassing toen we de eerste koffers weer over de drempel droegen. Een schoorsteen, barstensvol met pakjes! Laat het heerlijk avondje maar komen. Wij zijn er klaar voor!