Alweer een mooie dag

Vandaag heb ik een paar afspraken in de buurt van Den Helder. Ik ken de route van de talloze keren dat we naar Texel reden. De zon schijnt, alweer een mooie dag. Op de radio spreken ze hun verbazing uit over het ontbreken van files. En inderdaad, de reis verloopt zeer voorspoedig. Het eerste adres is zo gevonden en de koffie staat al klaar als ik aankom. Het klikt gelijk en persoonlijke en zakelijke aspecten van de kennismaking wisselen elkaar in een prettige sfeer af. We gaan een conferentie organiseren in deze regio. Gaandeweg ontstaat een campagneplan. Hij reageert enthousiast op het idee om gelijktijdig met de presentaties een flyeractie in het plaatselijke winkelcentrum te organiseren. Met Skype leggen we verbinding tussen binnen en buiten. Ineens staat hij op: ‘We gaan het gewoon gelijk regelen!’ Zo zit ik even later naast hem in de auto op weg naar het winkelcentrum. Iedereen kent hem en spreekt hem aan. Hij stelt me voor aan de slager die me een stukje worst aanreikt. Nog voor ik het in mijn mond steek, hebben we een akkoord. Om het te vieren, lunchen we in een cafe waar jongeren met een licht verstandelijke beperking de scepter zwaaien. De tosti en warme chocomelk smaken goed. Dan nemen we afscheid: we gaan er iets moois van maken! Ook de andere afspraak verloopt voorspoedig. En op de terugweg eet ik samen met twee vriendinnen heerlijk en gezellig in een restaurant aan het water in de zon. De serveerster heeft het naar haar zin en vermaakt ons met grapjes en plagerijtjes. Wederom niet gehinderd door files rijd ik uiteindelijk terug naar huis. Nadat ik uitbundig ben begroet door Darwin, vraagt mijn man naar mijn dag. Tot mijn eigen verbazing vertel ik hem gelijk over dat stukje worst. Soms zijn het blijkbaar de details die het verschil maken. Maar hoe dan ook was het alweer een mooie dag.