Daar doe je het dus voor!

Manlief en ik zijn collectant voor de Hartstichting en het Koninklijk Wilhelmina Fonds Kankerbestrijding (KWF). Beide goede doelen spreken ons door persoonlijke ervaring aan. En omdat het KWF het waardeert dat we dit al tien jaar doen, krijgen we een blik achter de schermen van het Antoni van Leeuwenhoek Instituut. Samen met een vijftigtal andere jubilarissen en geïnteresseerden worden we ontvangen met koffie, thee en koek. Ik vind het behoorlijk confronterend. Iedereen die je tegenkomt heeft dus zelf of in de kleine kring met kanker te maken. En hier kreeg mijn vader 24 jaar geleden te horen dat het echt voorbij was. Ik herken niets, maar de herinnering doe me meer dan ik dacht. De middag is goed opgezet. Hoogleraren en onderzoekers vertellen hoe kanker ontstaat, welke soorten er zijn en wat er tegen te doen is. En wat niet. We bekijken het bestralingsapparaat en leren hoe de behandeling zo effectief mogelijk en per individuele patiënt wordt ingezet. Soms is het verhaal heel technisch, maar gelukkig ook vaak droogkomisch. Bij een lezing over basaal kankeronderzoek buigt Manlief zich naar me toe en fluistert: ‘Volgens mij doet hij mee aan Movember!’ De onderzoeker heeft inderdaad een beginnend snorretje. Een snelle blik op nl.movember.com bevestigt zijn deelname. We gniffelen even maar besluiten om er niet plenair aandacht aan te besteden. In plaats daarvan maken we een donatie over op zijn snor: ‘Bedankt voor de onderhoudende lezing!’ Als we uiteindelijk nog net in de tram naar het Centraal Station kunnen springen, kijken we elkaar aan. Zeker na de commotie rondom Alpe d’Huez heb ik even getwijfeld. Wil ik dit nog wel? Maar deze middag heeft me volledig overtuigd én geënthousiasmeerd. Dáár doen we het dus voor. En voor al die mensen in de ziekenhuishal die hopen op een goed bericht!