Hij komt, hij komt

Elk jaar kijk ik reikhalzend uit naar het moment dat de wintertijd weer ingaat. Niet alleen omdat ik dan van mezelf ongestoord dat ‘uur’ zomaar uit mag slapen. Maar de bijbehorende zondag is tevens het moment dat de feestverlichting weer wordt opgehangen. Ik woon al zo’n beetje mijn hele leven in deze straat, met uitzondering van een paar kleine uitstapjes naar nabijgelegen wijken. De lampjes geven de november- en decembermaand een heel speciale sfeer. En vandaag is het dan zover. Ik hoor het geluid van de stationair draaiende wagen langzaam dichterbij komen. Voor ons huis zijn twee aanknopingspunten. Ik zit met genoegen te kijken. Een van de mannen ziet me en stoot de andere aan. Beiden lachen me toe en gebaren de vraag of het zo goed hangt? Als het bakje met de heren weer naar straatniveau zakt, loop ik even naar buiten. Ze grappen of ik soms mee wil komen helpen. En vertellen dan dat ze dit al 20 jaar doen. Ik weet het, ik zie ze elk jaar weer komen. Het is dankbaar werk, achter veel ramen zien ze blije gezichten. Koffie slaan ze af: er moeten nog veel lampjes worden opgehangen. We wensen elkaar een prettige zondag. En prettig is hij!