Uitlachen

Samen met een collega sta ik met een informatiestand op een introductie-bijeenkomst voor nieuwe medewerkers. Ons bedrijf valt onder een heel grote mantel, dus het is een drukte van belang. Maar het is ook lunchpauze, dus het enthousiasme is niet zo heel groot. Er is duidelijk sprake van een forse concurrentie met de belegde broodjes. Na een half uurtje komt er dan toch beweging in en vertel ik geïnteresseerde toehoorders over ons beleid en marketingdoelstellingen. Als we na een uurtje weer opbreken, staat ineens de buurvrouw naast ons. ‘Hier, ik heb er nog een paar over, misschien leuk voor thuis?’ en ze overhandigt een DVD met alle reclames van Centraal Beheer. Leuk!! Terug op kantoor zetten we ‘m gelijk even op en worden omringd door een aantal collega’s. Regelmatig klinkt gelach: CB heeft altijd aandacht voor de humoristische lijn. Als de reclame met de leeuw op dak van de auto voorbij komt, volgt gelijk een werkgerelateerde discussie. Ze hebben er in 2004 een gouden leeuw mee gewonnen. Het gezin rijdt de garage naast hun huis in en de leeuw bukt voor de lage deur. Zonder na te denken zeg ik: ‘Kijk, dat vind ik dus jammer. Dat is niet geloofwaardig!’ Een collega schatert het uit: ‘Nee, dat die leeuw op het dak meelift is wel normaal zeker!’ Ik lach mee, inderdaad niet zo’n handige opmerking. Maar even later haal ik mijn schouders op. Ach, het is vrijdagmiddag. En een dag niet uitgelachen zijn, is een dag niet geleefd!