Gezellig!

Net als elk jaar schrikt ze zich een hoedje. Terwijl ze weet dat haar zoon een vol jaar uitkijkt naar Het Moment dat hij op de ramen mag bonken. Als we Sidney weer uit de gordijnen hebben geplukt, gaat de voordeur open: ‘We zijn er, gezellig!!’ We drinken een drankje en kletsen wat, terwijl mijn nichtje haar aandacht verdeeld tussen haar knuffelhondje en ‘oudoom’ Floppy. Aan tafel vliegen de grapjes over en weer. De stemming zit er al goed in. We hebben zelfs Mona-pudding als toetje! Na het eten maken vele handen licht werk en is de keuken snel aan kant. Dan is het tijd voor het eerste pakje, de eerste rijm, de eerste plagerijen op papier. Als eindelijk iedereen weer is voorzien van leuke en lieve aardigheidjes en ze weer een ‘deze mag echt nog niet weggegooid, hoor!’-surprise bij de voorraad op zolder kan zetten, wordt er nog even nagekletst. Dan maken ze aanstalten: de kleinste moet hoognodig naar haar eigen bedje, de oudste eigenlijk ook. Op straat wordt nog een keer geknuffeld: ‘Wat hebben we een plezier gehad!’ Als ze onder de dekens kruipt, heeft ze een glimlach op haar gezicht. ’t Is elk jaar wel een heel gedoe, alles bij elkaar. Maar wat was het gezellig!