Speech

Jullie kennen mijn broer natuurlijk allemaal. Hij zit daar. De een wat langer dan de andere. De ander wat beter dan de ene. Ik ken hem al mijn hele leven, aangezien ik ruim drie jaar eerder geboren werd. Ik neem jullie graag mee in een klein stukje geschiedenis. Het exacte moment weet ik niet meer. Ik was zelf immers ook nog niet zo oud. Maar onze ouders hebben vanaf het begin duidelijk gemaakt, dat ik medeverantwoordelijk was voor mijn broertje. Een term die hij overigens zo’n beetje zodra hij kon praten niet accepteerde: het werd broer. Ik was stapeldol op hem. Ik herinner me, ik zal een jaar of zes zijn geweest, een carnavalsfeest met door mijn moeder zelfgemaakte konijnenpakjes. Maar helaas, beste toehoorders, die informatie valt onder de privacywetgeving van de bruidegom. Ik kan dus niet verder op de details ingaan. We konden het samen goed vinden. Niet beter maar zeker ook niet slechter dan dat je van een normale broer-zus-verhouding mag verwachten. Eén keer liep ik ‘m een beetje te stangen. Hij reageerde nogal fel en indrukwekkend. Jammer genoeg worden ook die gegevens als privacygevoelige informatie beschouwt en zullen jullie dus niet van mij horen wat er vervolgens gebeurde. Overigens waren mijn ouders niet onbeperkt meegaand waar het bestraffing van ongewenst gedrag betreft, hoor. Het was verboden om een kampvuur op zolder aan te leggen. Mijn lievelingspop mocht door niemand anders als door mijzelf worden gewassen en aangekleed. En als we bijvoorbeeld te lang lagen te praten terwijl we moesten slapen, kregen we tweemaal een waarschuwing. Daarna moesten we zonder pardon op onze knieën voor het bed. Een aantal van jullie kent het misschien nog wel: wij hadden van die vloerbedekking met die keiharde ribbels. Maar daar mag ik dus van de moeder van de bruidegom weer niets over loslaten! We groeiden op. Leerden forellen vangen op een camping in het plaatsje Reppel, België. Kregen vakantievriendjes en vriendinnetjes in Idro, Italië. Verhuisplannen van broer naar Elbeek werden echter verijdeld: na de vakantie gingen we gewoon terug naar huis. Ach, we waren jong en genoten van een heerlijke, beschermde jeugd. Onze jongvolwassenheid eindigde abrupt: onze vader werd ziek en overleed, terwijl wij allebei nog thuis woonden. Ondanks het verdriet zette broer zijn schouders eronder en nam de rol als gezinshoofd bijna zonder erbij na te denken op zich. Hij vormde een belangrijke sparringpartner voor mijn moeder bij omvangrijke besluiten over ons bedrijf. Als haar zaakwaarnemer werkte hij gelijk ook de lastige huurster van zijn toekomstige woning de deur uit. Maar jullie begrijpen dat de details hoe dit in zijn werk ging tot mijn spijt niet mogen worden verteld: privacygevoelig en zo. Ik kreeg een serieus vriendje. Maar na een grondig onderzoek van broer werd deze relatie afgekeurd. Terecht, naar later bleek. Niet al teveel later werd deze jongen opgevolgd door een ander, maar ook die relatie overleefde de toets van broer niet. Toen kwam mijn huidige echtgenoot in beeld. Hij zit daar. Hij doorstond de keuring gelukkig wel. Maar volgens manlief heeft broer hem wel een nadrukkelijke waarschuwing toegefluisterd: ‘Pas op, want als je aan mijn zus komt, kom je aan mij!’ Waarop manlief antwoordde: ‘Nou, liever niet!’ Of dit inderdaad een waargebeurd verhaal is, kan ik jullie helaas niet zeggen; de privacywetgeving van broer is onverbiddelijk. Tenslotte. Kleine broertjes worden groot. En gaan trouwen! Wat ik nu ga zeggen, valt buiten mijn privacygevoelige informatie. Ik ben trots op het feit dat jij mijn broer bent. En ik wens jou en je vrouw alle geluk toe!