Besmettelijk

‘Ik ben zo ziek, kun je alsjeblieft even langskomen?’ Ze klonk hondsberoerd en wanhopig. En haar stem werd ogenblikkelijk gevolgd door braakgeluiden. Ik reed vlug naar het huis van mijn moeder en trof daar een zielig hoopje mens, dat met lichtsnelheid leegliep van boven en van onder. Volgens de huisarts gaat het om een uiterst besmettelijk virus. En het heerst behoorlijk hier in de regio. Helaas kun je er ook weinig tegen doen, behalve het maar over je heen laten komen. Met het advies dat ze toch zoveel mogelijk moest proberen te drinken, beeindigde hij het gesprek. Ik installeerde mijn moeder zo gerieflijk mogelijk voor de spaarzame minuten dat ze uitgeput in bed lag en nam Sidney mee naar ons huis. Maar halverwege de middag hoorde ik ineens weer braakgeluiden. Verbaasd keek ik op en zag dat Sidney haar maaginhoud op het tapijt legde. De huisarts had dus gelijk: dit virus is uiterst besmettelijk. Zelfs honden blijven niet gespaard!