Toon

We kwamen kletsend binnen en legden wat spulletjes bij onze werkplek. ‘Kom, eerst koffie’, zei ik. ‘Wil jij ook?’ Het was nog vroeg, dus ik wilde voor de overige drie collega’s ook meteen wat halen. ‘Wat wil jij?’, vroeg ik aan een mannelijke collega. ‘Nou, als je het zo vraagt, durf ik niets meer te zeggen!’ Verbaasd keek ik hem aan. Ik was me totaal niet bewust van een humeurige toon. Maar volgens hem had het zelfs bijna agressief geklonken! Bij een andere collega, die aan het bellen was tijdens het ‘incident’, pakte ik het dus anders aan. Poeslief vroeg ik of ik iets te drinken kon halen voor hem. Argwanend keek hij me aan: ‘Hoezo, heb je iets van me nodig of zo?’ Werkelijk, mannelijke collega’s, ik zal ze nooit begrijpen!